Zoals de ouden zongen.......

VVD-tweede kamerlid Judith Tielen kwam begin september j.l. met een plan om ouders die hun kinderen niet opvoeden te korten op de kinderbijslag. Natuurlijk stort heel Nederland zich scheldend op het arme kind. Het wordt een nieuw, mal en onhaalbaar plan genoemd, een proefballonnetje wat het goed doet bij de achterban.

Maar dit idee is al zo oud als de weg naar Rome. In oktober 2007 wilde toenmalig wethouder van Amsterdam, huidige PvdA voorman Lodewijk Asscher, dit ook al. Er was toen zelfs een meerderheid voor in de Tweede Kamer. VVD, CDA en PvdA waren alle drie voor. September 2008  komen ministers Ernst Hirsch Ballin van Justitie en André Rouvoet voor Jeugd en Gezin met een wetsvoorstel. Dus al ruim tien jaar lang vind de Tweede Kamer dit een goed plan maar er komt helemaal niets van terecht. Het zal ermee te maken hebben dat de praktische uitvoerbaarheid lastig is. Nog niet eens de vraag wie dit dan moet bepalen. Ik zou het best willen doen bijvoorbeeld maar ze zullen het mij wel niet vragen. Sterker nog, iedereen kan dit en doet het ook al. Iedereen weet wel waar de zwakke broeders in de wijk of straat wonen en iedereen heeft wel eens gedacht: daar heb je weer zo’n aso. Iedereen kan een tokkie aanwijzen als je hem of haar tegenkomt maar wie spreekt ze ook aan?

Bijkomend probleem is dat je niet weet wanneer wangedrag aan de opvoeding ligt of dat het gewoon een rotkind is. En slecht gedrag is ook al niet gebonden aan bijvoorbeeld een lagere sociale klasse. Tenzij je de ouders van Vindicatters ook tot die groep wil rekenen. Ook kunnen de meest welopgevoede kinderen soms de meest stomme dingen doen. Om nog maar te zwijgen van kinderen met een psychische stoornis. Het grootste probleem is dat er geen systeem is waarmee opvoedingsfouten van burgers kan worden opgespoord. Buurtnetwerken, maatschappelijk werkers, buurtcoaches, wijkagenten en jongerenwerkers weten waar in de wijk de rotte appels zitten. Maar als de buurtcoach zo’n rotte appel plukt is hij of zij meteen het vertrouwen en respect van de bevolking kwijt (verrader!) en kan hij zijn werk niet meer doen. Dan zou er een aparte opvoedpolitie moeten komen die los van het buurtnetwerk de buurt in de gaten houdt. Maar dat zouden dan collega’s van de wijkagent zijn en dat gaat ongetwijfeld wringen. Dus dan komt het weer bij de rechter terecht en die is al overbelast. Iedere keer dat een ontspoorde jongere voor de (jeugd-)rechter komt moet die dus ook nog gaan bepalen of de ouders gekort kunnen worden op de kinderbijslag. Dat gaat niet werken. En, het belangrijkste van alles, op het moment dat iemand vind dat je de ouders moet straffen met een korting op de kinderbijslag ben je al te laat.

Nee, opvoedpolitie en korting op de kinderbijslag gaan het probleem niet oplossen. Het probleem is de politiek zelf. Politieke keuzes maken. Opmerkelijk dat juist een VVD-kamerlid deze keer met dit plan komt. Ik zou bijna denken dat bij haar het besef is doorgedrongen dat regeren meer behelst dan lunchen en barbecueën met het grootkapitaal. Maar schijn bedriegt. Feit is dat de overheid al decennia lang bezig is zich terug te trekken uit de samenleving. Er is bezuinigd op onderwijs, zorg, woningbouw en politie. Alles, maar dan ook echt alles, wordt uitgedrukt in geld. Het moet ‘uit’ kunnen. Ongebreideld kapitalisme. En graaien natuurlijk. Onbeheerste zelfverrijking. Dat burgers zich dan ook onbehoorlijk gaan gedragen is dan niet zo heel gek meer. Hun rolmodellen doen het immers ook allemaal. De AWBZ  is opgedoekt en overgeheveld naar de gemeenten. Met een zak geld erbij wat niet geoormerkt is. Een soort Lumpsum-financiering. En wat doet een gemeente met een zak geld? Die koopt nieuw straatmeubilair, bouwt ergens een sporthal, huurt links en rechts een adviseur is. Totdat blijkt dat men daarvan de jeugdzorg had moeten betalen. Dan wordt er bezuinigd op de WMO  en op de groenvoorziening. Dan mogen de bewoners zelf met een krabbertje het gras tussen de stoeptegels vandaan peuteren en als ze daarin slagen krijgen ze een oorkonde van de wethouder omdat ze zo fanatiek aan burgerparticipatie doen.

Wijkzuster Walstra die in de wijk woonde waar ze werkte met haar Rust, Reinheid en Regelmaat, Veldwachter Bromsnor met de lange wapenstok aan de koppelriem. De bovenmeester, de dokter en de notaris waren mensen van aanzien. Daar luisterde je naar. De geldloper van de gemeentelijke woningbouwvereniging die wekelijks de huur contant inde en tevens toezicht hield op het onderhoud aan tuin en woning. En als die zei dat je de heg wel eens mocht knippen dan wist je wat je de komende zaterdag te doen stond. Sociale controle. Het is er niet meer. Wie laat zich nog wat zeggen door een ander? Ieder op zijn eigen eiland met de gordijnen dicht. De overheid wil graag dat de burgers wat meer op elkaar gaan letten en de burgers zijn tegelijkertijd alleen met zichzelf bezig en verwachten dat de overheid het oplost. Dat gaat niet helemaal goed dus. Maar gelukkig heeft Judith Tielen er een oplossing voor: we gaan de alleenstaande bijstandsmoeder die voor haar uitkering verplicht 24 uur per week moet werken in de kringloopwinkel korten op de kinderbijslag omdat ze haar kinderen drie dagen per week een sleutel om de nek hangt als zij in de kringloopwinkel werkt.

Tenaamstellingscode

De Ferrari gaat weg. Hij is over. Teveel. Uitgediend en afgedankt. Hij gaat stuk van het stilstaan. Ik hoef de klok niet eens bij te stellen op zomer of wintertijd. Want tegen de tijd dat ik merk dat de klok verkeerd staat is het alweer bijna zo ver. Vorig jaar liet ik er nieuwe banden onder zetten. Die hele kleine rubberen stengeltjes die altijd op nieuwe banden zitten er nu nog op, zoveel rijd ik ermee. Kortom, er is een serieuze overnamekandidaat. Niet een of andere bejaarde sok zoals ik maar een fris jong ding op weg naar een schitterende carrière. En juist die wil in mijn Wagon R+ langs ’s Heeren wegen. Heerlijk toch. Je zou het karretje bijna weggeven, zo mooi. Dingen kunnen dus ook gewoon goed gaan, zonder matig Nederlands sprekende handelaren die behalve je auto ook je laatste greintje zelfrespect meenemen, waarbij je depressief achterblijft met een vrijwaringsbewijs en het vage, misselijk makende gevoel dat je vies genaaid bent.

Maar dan komt het, het kenteken moet worden overgeschreven. Vroeger moest je op een doordeweekse dag naar het postkantoor. Oudere lezers hier weten nog wel wat een postkantoor is. Elk postkantoor had een balie met loketten. Elk loket had een eigen functie. Stond je met je draagtas vol met papieren over de auto en de verzekering een uur in de rij bleek je voor het verkeerde loket te staan wachten. Kon je overnieuw beginnen. Was je eindelijk aan de beurt zag je gewoon diezelfde postbode  van dat eerste loket tegenover je. Die was dan gewoon even van stoel gewisseld. Kafka? Nee hoor, zelf meegemaakt. Ik weet nog dat er in de krant  stond dat je in het vervolg bij elk loket voor alle postkantoorzaken terecht kon. Dat was toen een hele vooruitgang en dat ging gepaard met een hoop gemopper van de postkantoormedewerkers want wat bleef er over van hun rechten? En wat zou dat doen met de werkdruk? Om maar niet te spreken van de loonschalen? Overigens is het er alleen maar slechter op geworden. Nu gaat alles digitaal en als het mis gaat ligt het aan de computer, aan de programmeur, aan de systeembeheerder of aan jezelf. Het ligt nooit aan de medewerker die de computer bediend. Dat is het leuke van automatiseren; je kunt er gewoon met de pet naar blijven gooien zoals je gewend bent maar nu geef je de computer de schuld. Zalig toch.

Afijn, kenteken overschrijven. De koper vertelde me per Messenger dat dat ook digitaal kon. Op zondag nog wel. Nu heb ik een haat/liefde verhouding met Messenger. Is Facebook eigenlijk al alleen geschikt voor flauwe kul, nepnieuws en schelden op mensen die je toch nooit tegenkomt, nu hangt daar een berichtenservice aan vast wat Messenger heet. Vol met onbegrijpelijke functies,  en wat het ergste is van allemaal: emoticons. Ik kan niet eens anoniem een bericht lezen of het ding braakt meteen een compleet a4-tje aan gele gezichtjes en andere debiele tekentjes uit die je niet weg kan halen zodat iedereen meteen weet dat je het wel hebt gelezen, ontkennen is zinloos, en wat je er van vond zonder een woord gezegd te hebben. Wat een irritant zinloos ADHD medium. Maar omdat op je Facebookpagina staat dat er een bericht voor je is ook al heb je Messenger niet geïnstalleerd ben je dus wel haast verplicht om er aan mee te doen. 

Nou ja, digitaal dus. Met in mijn gedachten een tas vol papierwerk ontdekte ik dat er een DigiD-app bestaat. Dat is handig want nu is het voor de Chinezen en de Russen veel gemakkelijker om je medisch dossier in te zien. Met de DigiD-app geïnstalleerd kan je telefoon (minimaal Android 6) jouw ID-kaart lezen en verifiëren of je het wel zelf bent. Is dat een soort extra service aan de Chinezen en de Russen? Om onnodig bloedvergieten onder spionnen te voorkomen? Zou het niet veel handiger zijn om alle persoonsgebonden gevoelige informatie op een papiertje af te drukken en dat gewoon met de post naar Peking of Moskou te sturen? Dan is het maar vast klaar en hebben we dit digitale gezeik niet. Eigenlijk hoef je alleen maar de telefoon en het rijbewijs van de minister-president te jatten en je kan met de DigiD-app een derde wereldoorlog ontketenen. Geen gezeik met privacy en zo, eventjes inloggen (wachtwoord MarkVVD) op de website van de Navo en bam! Het leger er op af. Klaar.

Voor de zekerheid toch maar even verder lezen hoe dat zit met overschrijven zonder wachtloket. Omdat het RDW toch gewoon een overheidsinstantie is moet het natuurlijk wel gepaard gaan met een hoop Kafkaiaans getrut maar dat gaat ook digitaal tegenwoordig. Tilde vroeger de postbode zich een breuk aan brieven met boodschappen die gemakkelijk op een half kantje hadden gekund, nu krijg je een hele gigabite aan emails van de RDW. Nou ja, ze doen hun best. Natuurlijk zit er een forse adder onder het door de stikstof uit de kluiten gewassen bio-diverse gras. Er bestaat ook nog zoiets als een tenaamstellingscode. Dat is om het de Chinezen en Russen toch nog moeilijk te maken. De code bestaat uit twee delen. Het ene deel krijg je als je de Ferrari koopt en het ander sturen ze per post op. Of zoiets. Die twee delen dien je dan op een formulier te schrijven, in rood of blauw maakt niet uit, en dat papier dien je goed te bewaren. En daar gaat het mis want het bewaren van belangrijke papiertjes op geheime plekjes is door de digit-storm die over de wereld raast wat in onbruik geraakt. Dus nu zit ik al een paar uur te bedenken of ik ook zo’n papiertje heb wat ik goed had moeten bewaren en indien ja, waar mijn geheime plekje dan zou kunnen zijn. Ik weet best veel geheime plekjes bij andere mensen maar mijn eigen? Ho maar. Ik denk dat ik maar weer een Huawei koop, dan heb ik een hotline met Peking en daar kunnen ze me precies vertellen in welk laatje van welk kastje dat verdomde tenaamstellingsbriefje ligt.