VCA

Ik heb een nieuw diploma. Een VCA-diploma. Onmisbaar voor iedereen die ’s morgens zijn bed uit komt. De afkorting staat voor Veiligheid-, Gezondheid- en Milieu Checklist Aannemers. Ik zou zeggen: Verzekeringstechnische Commerciële Activiteit.
Ik heb geleerd dat een brandblusser rood is, dat als je een gat ziet je er niet in mag vallen en als je een gat maakt dat je het dicht moet maken. Verder is van belang te weten dat elektrisch gereedschap dubbel geïsoleerd moet zijn. Er is weliswaar nergens ter wereld enkel- of niet geïsoleerd elektrisch gereedschap te koop, maar toch. En je mag niet op een ladder klimmen, tenzij je naar boven moet.
Met die ladder is wat geks aan de hand. Je mag er niet op tenzij je moet van je baas. Dan mag het wel want je baas heeft gezorgd dat al zijn medewerkers een VCA-diploma hebben, waarin staat dat je niet op die ladder mag. Kom je veilig weer beneden is er niets aan de hand. Breek je je nek is er ook niets aan de hand want je had immers een VCA-diploma. Je nabestaande krijgt gewoon de levensverzekering uitgekeerd en je baas is niet aansprakelijk. Geen centje pijn dus.
Zelfs een blind varken kan een VCA-diploma halen, ook als het meertalig analfabeet is. ’s Morgens wordt het dier ritueel doorgezaagd over de kleur van de brandblusser en ’s middags zijn er oefenexamens. Om vier uur is het echte examen. Daar wordt niet gevraagd wat de kleur van een brandblusser is maar wat de meisjesnaam is van de schoonmoeder van de slager.
Onze leraar is een arbeidsdeskundige. Ook is hij veiligheidsopzichter. Hij verteld anekdotes over veiligheid op een grote bouwplaats. Zonder VCA-pas, werkvergunning en verplicht kijken naar een veiligheidsinstructievideo kom je het terrein niet op. Desondanks ziet een schilder kans om zonder veiligheidskabel op een smalle richel zonder afscherming te gaan staan op 46 meter hoogte. De leraar is trots, want hij mag de schilder voorzichtig het werk laten onderbreken en hij mag een rapport schrijven en een waarschuwing geven aan de baas van de schilder. En hij mag het voorval in ellenlange vergaderingen bespreken. Zeer nuttig werk allemaal. Maar het overkomt schilders toch nog dat ze vergeten de kabel vast te maken. Mannen werken op een hoogte van 3 meter met een vangkabel van 5 meter. Ze zijn veilig bezig want ze hebben de instructies goed opgevolgd. Ze zijn alleen vergeten zelf na te denken.
Is veiligheid op de werkvloer belangrijk? Ja. Moeten mensen bewust worden gemaakt van de gevaren op hun werkvloer? Ja. Is de VCA cursus met diploma hiervoor het middel? Nee.

Als beginnend Blogger ben je extra gespitst op zaken waar je over zou kunnen schrijven. Zo werd dit weekend de krant met extra aandacht doorgespit. Het was me het krantje wel zeg; Het Blauwe Stad Debacle; Het Lefier Gemier; De paus een boete wegens het rijden zonder gordel; en ga zo maar door. En dacht je dat je daar dan inspiratie uithaalt? Nee, want de verhaaltjes die je zou kunnen schrijven staan dus pontificaal in de krant. Dat zou overschrijfwerk zijn. Maar wacht eens: hoe zit dat met die paus? Het blijkt dat pausemans in Freiburg was. Daar heeft meneer zich laten rijden in zijn pausmobiel. Zonder gordel om. Een inwoner van Dortmund heeft daar aangifte over gedaan. “Justitie moet nu uitmaken of hij een gewone staatsburger is of dat hij als staatshoofd diplomatieke onschendbaarheid geniet.”, aldus het DvhN. Waarom is dat belangrijk? Waarom wil die inwoner van Dortmund de paus aangeven? Een zeer kort onderzoekje via Google levert een item op uit het Jeugdjournaal. Het blijkt dat de man gewoon bezorgd is om de veiligheid van de paus. Ik kan maar moeilijk geloven dat er niet meer achter zit. Als namelijk blijkt dat vriendje paap niet onschendbaar is, dus gewoon aangeklaagd kan worden, dan zou dat een mogelijkheid zijn om hem ter verantwoording te roepen als hij weer eens iets doms zegt over condooms, de holocaust, homo’s, abortus, hulp bij zelfdoding, enz. Aandacht van de wereldpers is dan gegarandeerd. Ik denk dat de goedbedoelende Dortmunder een dubbele agenda heeft.

Ik heb een Blog. Per 25 november 2011. Hier ga ik met zekere onregelmaat berichtjes op schrijven. Dingen die mij op een of andere manier er toe zetten er iets over te schrijven. Vaak een ergernis of een verbazing. Sterke triggers zijn religie en bureaucratie. Er komen vast nog wel triggers bij.