Dipje

niemand op je donder

niemand op je huid

niemand op je falie

niemand in je kuit

niemand op je zenuwen

niemand op je ziel

niemand aan je stoelpoot

niemand op je hiel

je denkt alleen is beter

je denkt alleen is fijn

je denkt alleen maar vrijheid

maar zou dat wel zo zijn?

niemand op je bank

niemand onder je pet

niemand in je keuken

niemand in je bed

niemand die je helpt

niemand die je stuurt

niemand bij de hand

niemand in de buurt

je dacht is dat nou alles

of komt er nou nog meer

je wou een nieuwe start!

maar ach, het gaat wel weer

JSF

De Joint Strike Fighter biedt zekerheid. De zekerheid dat je het ding ooit nodig zult hebben. Ten slotte heb je geen straaljager voor de sier, er zal een keer flink mee geknald moeten worden. Dat is nou het leuke van de JSF, de VS levert er namelijk een brandhaard bij, zodat je als eigenaar van een JSF niet om een oorlogje verlegen hoeft te zitten. Ok, het is nu even rustig, maar er komt een moment dat er weer zo’n Republikeinse christenextremist president wordt en die vind vast wel ergens een warm en droog land waar wij, trotse bezitters van het duurste in serie geproduceerde jachtvliegtuig ter wereld, naar hartenlust, in opdracht van het Amerikaanse Opperbevel, met ons nieuwe speeltje mogen schieten. Weliswaar op mensen die we niet kennen en die ons niets gedaan hebben, maar ja, zo is het nou eenmaal. Waar gehakt wordt vallen spaanders.

Nee, neem dan zo’n Saab Grippen, goedkoop toestelletje van de plank. Vliegt heel verdienstelijk hoor, daar niet van. Kun je ook leuke boordwapentjes bij bestellen, radiootje standaard, radar optioneel. Maar status heeft zo’n Saab natuurlijk niet. Stel je voor dat Rutte of zijn opvolger  met klotsende oksels in het Witte Huis is geweest en heeft ingestudeerde complimentjes met bevende stem naar meneer de president gestotterd. De Grote Amerikaan heeft hem dan weer zijn grootste bondgenoot in Duitsland, oh nee, Europa genoemd en als dank mogen we meedoen op het slagveld. Kom je aanzetten met je Saab. De Taliban lacht je uit. Stelletje kneuzen met hun speelgoedstraaljager. Boe-ha-ha! Een Saab Grippen!

Kortom, als kleinste schreeuwlelijk van Europa kún je niet zonder de JSF. Onze Europese vrienden vinden het prachtig. Zij kopen niet zo’n wanstaltig duur kreng waar ze niets aan hebben. Zij hoeven geen schulden te maken om met de JSF boven een godverlaten woestijn te vliegen. Zij hoeven geen staatsburgers te offeren door ons volstrekt onbekende Arabieren voor hun raap te schieten. Zij kunnen het uitgespaarde geld steken in de wederopbouw van hun economie. Zij kunnen hun defensiegeld binnenboord houden door hun vliegtuigen zelf te ontwikkelen en bouwen. Wij niet, wij moeten de JSF. Als beloning hebben 300 mensen in Hoogeveen een baan. Als Stork Aerospace nou eens een offerte zou maken voor een Europese straaljagerbouwer? Is dat wat?

Middeleeuws Ter Apel

In de heerlijkheid Westerwolde, daar waar de Runde vanaf het Bargerveen komende uitmondt in de Ruiten Aa, ligt op een zandplaat, verscholen in de bossen, het Klooster Ter Apel. Het is augustus  1594. Johannes Emmen zit in de Priorkamer en slaat met zijn vuist op tafel.

“Ik ben Prior Johannes Emmen! Ik doe hier Gods werk en gehoorzaam alleen aan de Paus!”

Johannes kijkt de edelman strak aan maar moet uiteindelijk zijn blik neerslaan. Hij is nou eenmaal prior en geen krijgsheer.

“Luister Johannes, Rome is ver weg en het leger van Oranje ligt hier vlakbij in ‘t veld. Westerwolde en het Klooster vallen vanaf nu onder Gronings bestuur. Neem gerust een pakezel en zoveel je dragen kunt en begeef je op weg naar het zuiden. Maar kijk niet vreemd op als je onderweg wordt opgehangen door een stel Lutherse huurlingen. Die zijn de brandstapels van de Spanjaarden nog niet vergeten en zullen hun woede met liefde op jou botvieren. Allemaal in Gods naam natuurlijk….”.

Johannes ziet de redelijkheid van het argument in. Vorige maand is Groningen namelijk gevallen en Maurits van Oranje en zijn leger hebben de stad ingelijfd bij de Republiek. Destijds, bij de beeldenstorm in Holland, zou er sprake zijn geweest van brandstichtingen en lynchpartijen door woedende menigten. Je kan niet weten hoe de Westerwoldse bevolking op de Reductie reageert.

“Je ligt goed bij de plaatselijke bevolking. We kunnen hier geen opstand gebruiken. Jij kan het volk rustig houden, maar niet meer als pastor…..”.

Johannes kijkt de edelman vragend aan: “Waar wil je naar toe?”.

“Het volk, ook al zijn ze dan nu min of meer vrijwillig Nederlands Hervormd, heeft een herder nodig en jij bent een goede herder. Je gebruikt dezelfde kerk en je blijft lekker hier in het klooster wonen. En zondags spreek je dezelfde parochianen vaderlijk toe. Alleen vanaf nu met een andere muts op. Die pij kan echt niet meer. De broeders moeten ook weg, ook die jonge novices die af en toe bij jouw op de kamer slapen…..trouw desnoods een weduwe met een dienstmeid. En over de landerijen heb je ook niks meer te zeggen. In ruil daarvoor blijf je leven. Het is jouw keuze Johannes, de weg naar Rome is lang en vol ontberingen…….”.

Johannes Emmen moet er even over nadenken. Hij levert nogal wat in. De handel in aflaten en relikwieën ligt nou natuurlijk compleet op zijn gat. Maar aan de andere kant, een strop om de nek is ook niet alles. En wat zou Rome er wel niet van denken? Hoewel, die kregen van de opbrengst van de aflaten ook nooit iets te zien. Wat niet weet wat niet deert. Die Groninger heeft gelijk, Rome is ver weg en de Oranjes zitten stevig in het zadel. De Lieve Heer zal het hem wel vergeven, het is toch meer iets van oude wijn in nieuwe zakken. En had hij laatst niet een weduwe in goeden doen in de biechtstoel? En als hij de boomgaard en wat vee mocht houden…..en het klooster als logement voor reizigers brengt ook nog wel wat op……vooral als die Groninger blaaskaak straks weer weg is…….

“Ik doe het!”, roept Johannes, “Ik wordt de eerste Hervormde Predikant in Ter Apel!”