Meneer en mevrouw zijn er maar wat trots op dat ze een nieuwe auto hebben besteld. Ze moeten er wel twaalf weken op wachten, hetgeen het gewicht van de zaak aanzienlijk verhoogd. Om het wachten te bekorten kregen ze alvast een model mee. Het staat parmantig op de namaakschoorsteenmantel te pronken in zijn kleine hardplastic vitrine. Ik mag het bestuderen en betasten terwijl meneer er over opgeeft hoe fantastisch de nieuwe wagen is en hoe slim hij het aankoopspel heeft gespeeld. Die lange wachttijd bijvoorbeeld komt omdat hij een heel bijzondere, en natuurlijk erg zeldzame, uitvoering heeft besteld. Zwart moet de auto zijn, met een wit dak. Wel heb je ooit. En, heel apart, de achterraampjes moeten persee met zo’n ouderwetse handslinger worden opengedraaid terwijl het standaard elektrisch geschied. Dat heeft meneer bedongen uit veiligheidsoverwegingen. Mocht men eens te water raken dan kan men handmatig het voertuig verlaten, als het elektriek het door de nattigheid begeeft. Hoe het echtpaar op hun leeftijd over de leuningen van hun luxe fauteuils gaan klauteren op weg naar de vrijheid, op de bodem van de Verlengde Hoogeveensche Vaart, is mij een raadsel, maar voor het echtpaar slechts bijzaak. Het gaat om het succesverhaal en zo vaak zal men niet te water raken. Belangrijker is het dat het echtpaar verder alle denkbare opties in de wagen wenst aan te treffen, op de elektrische achterraambediening na, en juist die combinatie maakt dat ze er lang op moeten wachten en het maakt de uitvoering ook duurder. Tja, je moet er wat voor over hebben en je moet het ook kunnen doen natuurlijk, maar als het om de eigen veiligheid gaat is alleen het beste goed genoeg.
Denk nu niet dat mevrouw er al die tijd maar stilletjes bij zit, o nee. Om het verhaal van haar wederhelft kracht bij te zetten benoemt ze de relevante technische aspecten, afgewisseld met enkele typische autoverkoperswijsheden die men niet bij een dame zou verwachten. Triomfantelijk kijk ze me aan en ze geeft zelf maar vast antwoord op de niet gestelde vraag: “Ja ja, mijn zoon handelt in auto’s”, terwijl ze geroutineerd een visitekaartje tevoorschijn tovert, “en dan vang je wel eens wat op hè”.
Op mijn opmerking dat meneer dan zeker een bijzondere korting heeft geregeld bij zijn zoon blijft het ongemakkelijk stil. Neen, de zoon van de vrouw is niet de zoon van de man. En bij die kerel koopt meneer geen auto’s. De ballon met trots en vreugde is uitelkaar gebarsten. Het is tijd om op te stappen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten