Ome Lucas

Ome Lucas stond op de kop van de markt. Een rij kooplui dwars op de gangpaden. Een beste plek. “Altied volk veur de kroam…..”, pochte Ome Lucas. In ons gangpad stond Harrie met zijn bloemen, Tonnie met zijn sokken en onderbroeken, Jannes met zijn groente en fruit, en ik met mijn brood en banket. In december nam Harrie ook kerstbomen en kerststukjes mee. Soms, in de zomer, kwam er nog die vent uit Oude Pekela. Beetje een aparte. “Grof in de bek as ain slootgroaver….”, meenden wij. Een klein zilveren kruisje aan een kettinkje op zijn borsthaar. Op zijn kraampje lagen pistolen en revolvers die net echt moesten lijken. En zakmessen en dolken. Van die grote met een lederen schede met franjes er aan en met het gezicht van Winnetou er op. Achter op zijn roestige Daihatsu Rocky zat zo’n glimmend gereformeerdenvisje. Ik heb hem nooit op een verkoop kunnen betrappen. En precies op de kop van ons gangpad stond Ome Lucas. Met vis.

Ome Lucas’ vis werd duur betaald. Een haring kostte €2,25. Schoongemaakt. Vier haringen kostten een tientje. Mensen kochten altijd vier haringen. Om beurten liepen wij naar Ome Lucas en wezen hem op de vergissing op zijn stoepbord, bedoelde hij soms 2,75? Maar als Ome Lucas ergens achter stond dan hield hij voet bij stuk. Het bleef 2,25. Wij lieten het er niet bij zitten en hoe meer wij aandrongen hoe halsstarriger hij werd. Was ook een beetje een sport, Ome Lucas op de kast jagen. Fier keek hij met opgeheven hoofd het gangpad in. Als oude rot in het vak ver verheven boven de broekies. Dan deed hij net of hij kwaad was en kwam zijn kraam uit. Met veel omhaal werd het stoepbord dan een halve meter verderop gezet. Als Ome Lucas uit zijn kraam was hielden wij ons wat in. Men moet zaken niet op de spits willen drijven.

Om drie uur kwam Grietje. Dan werd het wat drukker en kon Ome Lucas het niet meer alleen af. En om vijf uur samen de vitrine schoonmaken en dan gingen ze samen naar huis. Ome Lucas met de viskar en Grietje in de auto er achter aan. Als Grietje kwam veranderde Ome Lucas van een trotse kerel in een verlegen jongen. Grietje had thuis de broek aan. Wij wilden niet weten hoe het er achter die broek uit zag, zo’n soort vrouw. Grietje kwam, greep het bord en nam het mee achter de kraam. Ze trok de deur open en Ome Lucas moest ook mee achter de kraam. Er klonk wat gerammel en gesmoorde kreten. Grietje besteeg de kraam en Ome Lucas kwam met het bord weer de markt op. Stalen gezicht, beetje rood aangelopen. Zwijgend zette hij het stoepbord op zijn plek en hernam hij zijn plaats in de kraam. Wij durfden elkaar niet aan te kijken. Met Grietje viel niet te spotten. Op het bord was de prijs van een haring gewijzigd. Ze kostten nu 2,45.