Ome Lucas stond op de kop van de markt. Een rij kooplui
dwars op de gangpaden. Een beste plek. “Altied volk veur de kroam…..”, pochte Ome
Lucas. In ons gangpad stond Harrie met zijn bloemen, Tonnie met zijn sokken en
onderbroeken, Jannes met zijn groente en fruit, en ik met mijn brood en banket.
In december nam Harrie ook kerstbomen en kerststukjes mee. Soms, in de zomer,
kwam er nog die vent uit Oude Pekela. Beetje een aparte. “Grof in de bek as ain
slootgroaver….”, meenden wij. Een klein zilveren kruisje aan een kettinkje op
zijn borsthaar. Op zijn kraampje lagen pistolen en revolvers die net echt
moesten lijken. En zakmessen en dolken. Van die grote met een lederen schede
met franjes er aan en met het gezicht van Winnetou er op. Achter op zijn roestige
Daihatsu Rocky zat zo’n glimmend gereformeerdenvisje. Ik heb hem nooit op een
verkoop kunnen betrappen. En precies op de kop van ons gangpad stond Ome Lucas.
Met vis.
Ome Lucas’ vis werd duur betaald. Een haring kostte €2,25.
Schoongemaakt. Vier haringen kostten een tientje. Mensen kochten altijd vier
haringen. Om beurten liepen wij naar Ome Lucas en wezen hem op de vergissing op
zijn stoepbord, bedoelde hij soms 2,75? Maar als Ome Lucas ergens achter stond
dan hield hij voet bij stuk. Het bleef 2,25. Wij lieten het er niet bij zitten
en hoe meer wij aandrongen hoe halsstarriger hij werd. Was ook een beetje een
sport, Ome Lucas op de kast jagen. Fier keek hij met opgeheven hoofd het
gangpad in. Als oude rot in het vak ver verheven boven de broekies. Dan deed
hij net of hij kwaad was en kwam zijn kraam uit. Met veel omhaal werd het
stoepbord dan een halve meter verderop gezet. Als Ome Lucas uit zijn kraam was
hielden wij ons wat in. Men moet zaken niet op de spits willen drijven.
Om drie uur kwam Grietje. Dan werd het wat drukker en kon
Ome Lucas het niet meer alleen af. En om vijf uur samen de vitrine schoonmaken
en dan gingen ze samen naar huis. Ome Lucas met de viskar en Grietje in de auto
er achter aan. Als Grietje kwam veranderde Ome Lucas van een trotse kerel in
een verlegen jongen. Grietje had thuis de broek aan. Wij wilden niet weten hoe
het er achter die broek uit zag, zo’n soort vrouw. Grietje kwam, greep het bord
en nam het mee achter de kraam. Ze trok de deur open en Ome Lucas moest ook mee
achter de kraam. Er klonk wat gerammel en gesmoorde kreten. Grietje besteeg de
kraam en Ome Lucas kwam met het bord weer de markt op. Stalen gezicht, beetje
rood aangelopen. Zwijgend zette hij het stoepbord op zijn plek en hernam hij
zijn plaats in de kraam. Wij durfden elkaar niet aan te kijken. Met Grietje
viel niet te spotten. Op het bord was de prijs van een haring gewijzigd. Ze
kostten nu 2,45.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten