donderdag 13 december 2012

Compliment

Nadat de zuster me heeft verzekerd dat ik naar binnen mag klop ik op de deur van kamer 114 en steek meteen mijn hoofd om de deur: “Goedemorgen!” Zoals verwacht komt er geen reactie. Mevrouw L. ligt nog in bed met de rug naar mij toe. Ik loop meteen door naar de badkamer om te doen waar ik voor gekomen ben, het onderhouden van het ventilatiesysteem. Als ik klaar ben blijkt ze wakker te zijn en kijkt me aan. “Ik kom voor de ventilatie!” verklaar ik mijn aanwezigheid.

Het gebouw is ruim 30 jaar oud en wordt gerenoveerd. Al weken wemelt het van de werklui in vele verschillende bedrijfskleuren. Mevrouw L. uit kamer 114 laat zich achterover in de kussens vallen en ademt zwaar. “Ik heb het zo benauwd!” kreunt ze. “Zal ik een zuster voor u roepen?” vraag ik. “Dat is misschien wel een goed idee.” antwoord ze. Tot mijn grote opluchting kom ik snel iemand tegen. “Mevrouw L. van kamer 114 heeft het benauwd! Of je even wil komen kijken!” “Oh , dat hoort een beetje bij haar ochtendritueel hoor, dat doet ze altijd” stelt de zuster me gerust, “maar ik ga er meteen even langs.” Tien meter verder kom ik een andere zuster tegen. “Je kunt nu naar kamer 120 hoor!” Zonder mijn antwoord af te wachten loopt ze door. De verzorgers en ik zijn al aardig op elkaar ingespeeld.

In de loop van de middag moet ik weer op kamer 114 zijn. Mevrouw L. zit parmantig in haar stoel bij het raam. Op haar schoot staat een mandje met make-up spulletjes. Felrode lippen en azuurblauwe oogleden stralen achter een klein spiegeltje. Het gezicht wordt uitgebreid lichtroze gepoederd. Triomfantelijk kijkt ze me aan. “Krijgt u bezoek?” gok ik. “Mijn vriend komt” gniffelt ze, “woont hier ook op de gang!” Natuurlijk moet ik raden hoe oud ze is. Zoals altijd noem ik een belachelijk laag getal, 72. Glunderend vouwt ze haar handen op haar knieën. Ik mag er ruim 20 jaar bijrekenen. Plotseling kijkt me ze ernstig aan. “Maar jij bent wel 72!” stelt ze resoluut. Even ben ik van mijn stuk gebracht. Dan neem ik aan dat ze een grapje maakt en minzaam glimlachend noem ik mijn echte leeftijd.
“Oh!” roept ze verschrikt, “wat zie je er dan oud uit voor je leeftijd!”

Geen opmerkingen:

Een reactie posten