Geen kunst

Op strategische plekken in de stad staan kunstobjecten die gezien het oubollige karakter zouden kunnen stammen uit de tijd van de Beeldende Kunstenaars Regeling. Ongetwijfeld doe ik de kunstenaars zeer tekort als ik zeg dat het lijkt alsof ze zijn samengesteld uit strandvondsten en stukken oud ijzer van maritieme oorsprong. Ik hoop dat ze niet bedoeld zijn om de argeloze bezoeker er op te wijzen dat men zich in een havenstad bevindt. Alsof de skyline van de Oosterhoek, de dijk en het havencomplex achter de stormkering niet voor zich spreken. De stad heeft last van krimp en dat heeft zijn weerslag op de leefbaarheid, er is veel leegstand in het winkelgebied en vanwege het overschot aan woningen zijn er complete straten gesloopt. Van de mensen die ik er heb gesproken zijn er niet veel die positief over hun stadsbestuur spreken. Natuurlijk moet je dit laatste met een korreltje zout nemen want mopperen op de overheid is wat we allemaal het liefste doen. Maar toch.

Even terug naar de kunst. Al is de volksaard er tamelijk nuchter, dat wil niet zeggen dat er geen ruimte is voor schone kunsten. Talent en vaardigheden zijn er genoeg, maar het grote publiek heeft een andere smaak. Of misschien moet ik zeggen, een andere beleving van wat kunst is. Zo was er eens een mogelijkheid voor de verzamelde amateurkunstenaars in de havenstad om hun werken te exposeren in de eigen woonplaats. Helaas vond er van te voren een soort ballotage plaats van wat men mocht komen tentoonstellen. Het gevolg was dat de zaal vol hing met werken met een hoog déjà vu gehalte. De obligate boerderijtjes-waar-vader-of-moeder-is-geboren, de vergezichten-met-sloot-en-eenzame-boom en de oude-dorpsgezichten-van-de-verdwenen-dorpen. Gevoelswaarde: 10. Uitvoering: 8. Zij gaven exact weer uit welk hout de organisatie gesneden was. Kunst is een schilderij op A4 formaat. Punt.

Uit de bevolking van werk- en ambachtslieden komt een stroom van talenten voort die hun ambacht hebben verfijnd tot een handvaardigheid om jaloers op te worden. Ik heb de prachtigste beelden, sculpturen en modellen gezien, vervaardigd door mensen die in hun vrije tijd wel eens iets anders met hun handen willen doen dan wroeten in beton, staal, scheepsmotoren, chemicaliën en aluminium. Zo was er eens een mevrouw die zich had gespecialiseerd in het beschilderen van eieren van het formaat ganzenei. Ze had eieren die voorzien waren van abstracte vormen die in eerste instantie doen denken aan een uit de hand gelopen paasei-schilder-hobby. Maar het was veel meer dan dat. Zo had deze dame vitrines vol met eieren die waren voorzien van afbeeldingen van vogels. Levensecht, minutieus tot in de fijnste details. Dagenlang was ze met vergrootglas en sterke lamp bezig. Een vogelboek opengeslagen naast zich. Ze stonden op houten sokkeltjes, kunstwerkjes op zich, die waren vervaardigd door manlief, die ook tekende voor de vitrines. Op de sokkeltjes stond de naam van de vogelsoort. Ik heb geen verstand van vogels maar ga er maar gerust van uit dat de gelijkenis met de echte gevleugelde vrienden treffend is.

Mevrouw heeft ze niet mogen exposeren op de eerder genoemde tentoonstelling. De wijze heren van de plaatselijke kunstcommissie waren onverbiddelijk. Eieren schilderen is geen kunst.