Volgens zijn
buren is de man al bijna 100. Volgens hemzelf echter nog maar 93. Het huilen
staat hem nader dan het lachen. Hij begeleidt zijn thuishulp naar de lift. “Tot
volgende week….”, zegt ze. “Ik hoop het….”,antwoord hij. Zijn stem stokt en
zijn ogen worden nat. Dit is niet het afscheid van een stervende man. Dit is
het naderende einde van de thuiszorg. “Ze is 14 jaar bij me geweest en nu wordt
ze op straat gezet. TSN gaat failliet. Moet ik dan zelf maar weer op een trapje
de ramen wassen? Dan kan ik net zo goed direct van het balkon springen……”. De
man heeft gisteren het journaal gezien en dat zou je op die leeftijd eigenlijk
niet meer moeten doen. Het leidt slechts tot ergernis en dat is slecht voor het
toch al zo broze hart.
TSN is het
product van vele fusies. O.a. het failliete Meavita en het gezonde Thuiszorg
Groningen zijn er in opgegaan. Voordat de kas van Thuiszorg Groningen werd
leeggezogen mocht de toenmalige directeur nog even een salarisverhoging
toucheren van 40.000 euro. Was dat maatschappelijk verantwoord? De kostprijs
van een TSN-uur is 22,50 euro las ik laatst. Gemeenten betalen 20 euro. Een
thuishulp zwart inhuren kost je een tientje per uur, en dan heb je een kanjer
aan het werk. Is zwartwerk maatschappelijk verantwoord?
In het echte
bedrijfsleven is het MVO tegenwoordig ook het gesprek van de dag. Er is zelfs
een heuse website waarop bedrijven kunnen lezen wat ze allemaal moeten doen om zich
maatschappelijk verantwoord te kunnen noemen. En dat is in beginsel al fout
want als een ondernemer niet uit zichzelf maatschappelijk verantwoord bezig kan
zijn maar dat van een website moet leren is er van verantwoordelijkheidsgevoel
al geen sprake meer. De kreet MVO is niets meer of minder dan een
marketinginstrument. Het is net zoiets als Cittaslow. Gebakken lucht. Het zorgt
voor persmomentjes, media-aandacht en vrolijke feelgood-momentjes op de
vrijdagmiddag. Voor als het zonnetje schijnt en je vlak voor het weekend nog
even onder werktijd naar een receptie of symposium kan om de dagelijkse sleur
te onderbreken. Meer is het niet. Net zoals de burger geen snars beter wordt
van Cittaslow worden de man in de straat en het milieu geen cent beter van het
MVO van de werkgevers. Het gelobby van de werkgeversverenigingen heeft er toe
geleid dat ondernemingen pas maatschappelijke verantwoordelijkheid tonen als de
overheid er een zak geld naast legt. Milieuwetgeving? Prima, maar eerst een
subsidieregeling. Minderheden en mensen met een arbeidsbeperking aannemen?
Graag! Betaal maar!
Om zichzelf
Maatschappelijk Verantwoord te noemen neemt men voor eenvoudig productiewerk
mensen van een plaatselijke zorginstelling aan tegen sterk gereduceerd tarief.
Mensen die voordat de maakindustrie onder het mom van kennisexport naar lage
lonen landen werd gebracht gewoon in diezelfde bedrijven aan het werk waren.
Omdat het ongeschoolde werk verdween werden deze mensen opgezadeld met het
predicaat ‘arbeidsbeperkt’. Want niet iedereen is in staat ict-er te worden. Handig
gespeeld door het NVO-NCW moet ik zeggen. Eerst verplaats je het werk met
subsidie naar het oosten en vervolgens huur je de achtergebleven kneuzen met
subsidie weer in om het werk te doen wat je nog niet hebt uitbesteed. De rest
kan dan fijn boetseren op de dagbesteding op kosten van de schatkist. Bedankt
Balkenende, want volgens mij waren het jouw kabinetten die dit destijds op
advies van Bernard Wientjes zo hebben geregeld.
En om het
maatschappelijk verantwoorde karakter nog eens te onderstrepen worden de Audi’s
en BMW’s van de directie vervangen door Tesla’s. Goed voor de kolencentrales
want die kunnen wel wat extra vraag gebruiken. Goed voor het bedrijf want het
scheelt wegenbelasting. En goed voor jezelf want je bent van die vervelende
bijtelling af en je hebt een exclusievere bak voor de deur dan je buurman.
Lekker maatschappelijk verantwoord allemaal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten