Tussen de onmetelijke hoeveelheid tierelantijntjes, van
kristal en glas en keramiek en weet ik veel wat nog meer, stond plompverloren
een zilveren fotolijstje met daarin een foto van Lady Diana. Verder was er in
de woning niets wat duidde op een speciale affectie met koningshuizen in het
algemeen of het Britse koningshuis in het bijzonder. Wat die foto daar deed
weet ik niet. Misschien was ze destijds erg aangedaan door de plotselinge veel
te vroege dood van de glamourprinses of misschien vond ze het zilveren
fotolijstje gewoon heel mooi en kon ze er goedkoop aankomen op de rommelmarkt
en heeft ze de foto er gewoon in laten zitten en weet ze helemaal niet wie die
jonge vrouw op de foto is. Zo zie je maar. Je kunt met zo’n verhaal na een paar
regels al meteen alle kanten op.
In de Amerikaanse staat Maine mag een man met geitenhoorns
op de pasfoto. Hij is namelijk een pagan-priester en die hoorns zijn spirituele
antennes. Ook in zijn geval wilde de betreffende ambtenaar niet meewerken maar
de rechter vond dat het niet aan de ambtenaar was om te bepalen wat een serieus
geloof is en wat niet. Maar dat is helemaal in Amerika. Dichter bij huis zie je
in Europese landen verschillende regels, een non mag soms wel en soms niet met
haar habijt op de foto, hoofddoekjes en tulbanden mogen soms wel en soms niet.
En vergieten worden in meerdere Europese landen toegestaan. Gisteren werd
bekend dat je in Nederland niet met een vergiet op je hoofd op de pasfoto mag.
De Raad van State acht zichzelf niet te beroerd om te bepalen wat een serieus
geloof is en wat niet. Dat is in mijn ogen een knap staaltje gereformeerde
zelfingenomenheid.
Het huis met de tierelantijntjes en Lady Diana stond zo vol
met van alles en nog wat dat ik, met toestemming, een niet onaanzienlijk deel
van de huisraad naar de galerij verplaatste. Buren vroegen of buurvrouw ging
verhuizen. Nee hoor, ik hoef alleen maar even naar de ventilatie te kijken. Het
grootste deel van de verplaatsbare spullen hadden te maken met knutselen en
handwerken. Dat deed ze de hele dag. Volgens mevrouw geeft het niet wat je
doet, als je maar wat doet. Vervolgens moest ze zich weer in haar stoel laten
vallen want door haar hartkwaal kon ze niet meer zo goed uit de voeten. Toen ik
de vrijgekomen ruimte vol zette met mijn gereedschap vroeg ze of ze moest
helpen. Iets vasthouden of aangeven of zo. Dat vond ik niet nodig.
De rechter geeft met zijn besluit het vergiet te weigeren
inzage in zijn eigen referentiekader. Het Pastafarisme is met zijn
bierfonteinen, heilige piraten en acht ‘lievernietjes’ niet serieus. Het is een
parodie, satire. In een poging zijn zwaktebod te onderbouwen komt hij nog met
het verhaal dat het dragen van een vergiet niet staat voorgeschreven in de
lievernietjes en dus vermijdbaar is. Dat is dom. Ten eerste staat het dragen
van een hoofddoek ook niet in de koran en ten tweede vindt hij het Pastafarisme
geen geloof dus wat is dat dan voor gezeik over die lievernietjes? Dat klinkt
als: “Sprookjes zijn niet echt maar ik vind het wel heel schandelijk dat de
boze wolf zomaar Roodkapje opvreet”. Een serieus geloof gaat over opstaan uit
de dood, doden tot leven wekken en naar de hemel vliegen en weer terugkeren. Het
gaat over stemmen uit de hemel, vliegende mannen in witte gewaden met grote
vleugels aan zijn schouders die boodschappen komen overbrengen. Het gaat over
maagden die zwanger worden en over maagden die weggegeven worden aan
jihadstrijders, gewoon voor het plezier. Het gaat over water in wijn veranderen,
over water lopen, zeeën splijten en een 650 jaar oude man die 150 jaar aan een
houten schuit timmert om de dieren in te bewaren terwijl een serieuze god de
mensheid verzuipt. Nee, heel serieus allemaal.
Ik vind het jammer dat het Pastafarisme niet wordt erkend
als serieus geloof. Niet om dat vergiet op je kop hoor. Maar gewoon voor later,
als je dood bent. Tot nu toe zitten de brave mensen allemaal verzameld op wolkjes
rond een chagrijn met een lange grijze baard op een troon saai voor zich uit
te blauwbekken en zitten de stoute
mensen er warmpjes bij in een hol waar vuur brand. Het Pastafarisme kan dat
sombere gedoe wat opvrolijken. De oude chagrijn mag eindelijk met pensioen en
op de plaats van de troon komt een grote dampende pan spaghetti. Met
gehakballen of bolognaisesaus, wat je maar wil. Pasta Pesto mag ook zelfs. De
voorraad is eindeloos en altijd warm en vers. Er zijn bierfonteinen met fris
schuimend pils. Er zijn continue grote piratenfeesten. Met reeds lang geleden
overleden vrienden ga weer net als vroeger aan de zwier en ter verhoging van de
feestvreugde zetten we deur van de Islamhemel ook open en versieren we zoveel
maagden als we krijgen kunnen. Die zijn dan binnen de kortste keren geen maagd
meer maar wat geeft het, zo’n opgeblazen jihadstrijder merkt het verschil toch
niet. En bovendien mag hij ook bier en spaghetti. Jezus en Mohammed worden
samen dronken en als de remmen goed los zijn gaan ze even met hun tweeën apart
liggen. Ze hadden toch altijd al meer met mannen dan met vrouwen.
Een werkje waar de broze knutseldame uren mee zoet kan zijn
is het maken van mozaïek. Op een bloempot bijvoorbeeld. De bloempot, gewoon zo’n
rode aardewerken pot, wordt eerst in een mooi kleurtje geverfd en dan beplakt
met stukjes glas of kapotte tegels of wat dan ook. Of met platte
kiezelsteentjes. Die neemt ze mee van buiten, als ze ergens is en een bult
grind ziet liggen. Die gaat ze dan thuis in haar flatje eerst schoonmaken. Al
het zand en vuil moet er af. Daarvoor gebruikt ze een vergiet. Of ze het
vergiet ook wel eens op haar hoofd zet heb ik maar niet gevraagd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten