vrijdag 17 augustus 2018

Lady Diana en het vergiet.


Tussen de onmetelijke hoeveelheid tierelantijntjes, van kristal en glas en keramiek en weet ik veel wat nog meer, stond plompverloren een zilveren fotolijstje met daarin een foto van Lady Diana. Verder was er in de woning niets wat duidde op een speciale affectie met koningshuizen in het algemeen of het Britse koningshuis in het bijzonder. Wat die foto daar deed weet ik niet. Misschien was ze destijds erg aangedaan door de plotselinge veel te vroege dood van de glamourprinses of misschien vond ze het zilveren fotolijstje gewoon heel mooi en kon ze er goedkoop aankomen op de rommelmarkt en heeft ze de foto er gewoon in laten zitten en weet ze helemaal niet wie die jonge vrouw op de foto is. Zo zie je maar. Je kunt met zo’n verhaal na een paar regels al meteen alle kanten op.

In de Amerikaanse staat Maine mag een man met geitenhoorns op de pasfoto. Hij is namelijk een pagan-priester en die hoorns zijn spirituele antennes. Ook in zijn geval wilde de betreffende ambtenaar niet meewerken maar de rechter vond dat het niet aan de ambtenaar was om te bepalen wat een serieus geloof is en wat niet. Maar dat is helemaal in Amerika. Dichter bij huis zie je in Europese landen verschillende regels, een non mag soms wel en soms niet met haar habijt op de foto, hoofddoekjes en tulbanden mogen soms wel en soms niet. En vergieten worden in meerdere Europese landen toegestaan. Gisteren werd bekend dat je in Nederland niet met een vergiet op je hoofd op de pasfoto mag. De Raad van State acht zichzelf niet te beroerd om te bepalen wat een serieus geloof is en wat niet. Dat is in mijn ogen een knap staaltje gereformeerde zelfingenomenheid.

Het huis met de tierelantijntjes en Lady Diana stond zo vol met van alles en nog wat dat ik, met toestemming, een niet onaanzienlijk deel van de huisraad naar de galerij verplaatste. Buren vroegen of buurvrouw ging verhuizen. Nee hoor, ik hoef alleen maar even naar de ventilatie te kijken. Het grootste deel van de verplaatsbare spullen hadden te maken met knutselen en handwerken. Dat deed ze de hele dag. Volgens mevrouw geeft het niet wat je doet, als je maar wat doet. Vervolgens moest ze zich weer in haar stoel laten vallen want door haar hartkwaal kon ze niet meer zo goed uit de voeten. Toen ik de vrijgekomen ruimte vol zette met mijn gereedschap vroeg ze of ze moest helpen. Iets vasthouden of aangeven of zo. Dat vond ik niet nodig.

De rechter geeft met zijn besluit het vergiet te weigeren inzage in zijn eigen referentiekader. Het Pastafarisme is met zijn bierfonteinen, heilige piraten en acht ‘lievernietjes’ niet serieus. Het is een parodie, satire. In een poging zijn zwaktebod te onderbouwen komt hij nog met het verhaal dat het dragen van een vergiet niet staat voorgeschreven in de lievernietjes en dus vermijdbaar is. Dat is dom. Ten eerste staat het dragen van een hoofddoek ook niet in de koran en ten tweede vindt hij het Pastafarisme geen geloof dus wat is dat dan voor gezeik over die lievernietjes? Dat klinkt als: “Sprookjes zijn niet echt maar ik vind het wel heel schandelijk dat de boze wolf zomaar Roodkapje opvreet”. Een serieus geloof gaat over opstaan uit de dood, doden tot leven wekken en naar de hemel vliegen en weer terugkeren. Het gaat over stemmen uit de hemel, vliegende mannen in witte gewaden met grote vleugels aan zijn schouders die boodschappen komen overbrengen. Het gaat over maagden die zwanger worden en over maagden die weggegeven worden aan jihadstrijders, gewoon voor het plezier. Het gaat over water in wijn veranderen, over water lopen, zeeën splijten en een 650 jaar oude man die 150 jaar aan een houten schuit timmert om de dieren in te bewaren terwijl een serieuze god de mensheid verzuipt. Nee, heel serieus allemaal.
Ik vind het jammer dat het Pastafarisme niet wordt erkend als serieus geloof. Niet om dat vergiet op je kop hoor. Maar gewoon voor later, als je dood bent. Tot nu toe zitten de brave mensen allemaal verzameld op wolkjes rond een chagrijn met een lange grijze baard op een troon saai voor zich uit te  blauwbekken en zitten de stoute mensen er warmpjes bij in een hol waar vuur brand. Het Pastafarisme kan dat sombere gedoe wat opvrolijken. De oude chagrijn mag eindelijk met pensioen en op de plaats van de troon komt een grote dampende pan spaghetti. Met gehakballen of bolognaisesaus, wat je maar wil. Pasta Pesto mag ook zelfs. De voorraad is eindeloos en altijd warm en vers. Er zijn bierfonteinen met fris schuimend pils. Er zijn continue grote piratenfeesten. Met reeds lang geleden overleden vrienden ga weer net als vroeger aan de zwier en ter verhoging van de feestvreugde zetten we deur van de Islamhemel ook open en versieren we zoveel maagden als we krijgen kunnen. Die zijn dan binnen de kortste keren geen maagd meer maar wat geeft het, zo’n opgeblazen jihadstrijder merkt het verschil toch niet. En bovendien mag hij ook bier en spaghetti. Jezus en Mohammed worden samen dronken en als de remmen goed los zijn gaan ze even met hun tweeën apart liggen. Ze hadden toch altijd al meer met mannen dan met vrouwen.

Een werkje waar de broze knutseldame uren mee zoet kan zijn is het maken van mozaïek. Op een bloempot bijvoorbeeld. De bloempot, gewoon zo’n rode aardewerken pot, wordt eerst in een mooi kleurtje geverfd en dan beplakt met stukjes glas of kapotte tegels of wat dan ook. Of met platte kiezelsteentjes. Die neemt ze mee van buiten, als ze ergens is en een bult grind ziet liggen. Die gaat ze dan thuis in haar flatje eerst schoonmaken. Al het zand en vuil moet er af. Daarvoor gebruikt ze een vergiet. Of ze het vergiet ook wel eens op haar hoofd zet heb ik maar niet gevraagd.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten