Tenaamstellingscode

De Ferrari gaat weg. Hij is over. Teveel. Uitgediend en afgedankt. Hij gaat stuk van het stilstaan. Ik hoef de klok niet eens bij te stellen op zomer of wintertijd. Want tegen de tijd dat ik merk dat de klok verkeerd staat is het alweer bijna zo ver. Vorig jaar liet ik er nieuwe banden onder zetten. Die hele kleine rubberen stengeltjes die altijd op nieuwe banden zitten er nu nog op, zoveel rijd ik ermee. Kortom, er is een serieuze overnamekandidaat. Niet een of andere bejaarde sok zoals ik maar een fris jong ding op weg naar een schitterende carrière. En juist die wil in mijn Wagon R+ langs ’s Heeren wegen. Heerlijk toch. Je zou het karretje bijna weggeven, zo mooi. Dingen kunnen dus ook gewoon goed gaan, zonder matig Nederlands sprekende handelaren die behalve je auto ook je laatste greintje zelfrespect meenemen, waarbij je depressief achterblijft met een vrijwaringsbewijs en het vage, misselijk makende gevoel dat je vies genaaid bent.

Maar dan komt het, het kenteken moet worden overgeschreven. Vroeger moest je op een doordeweekse dag naar het postkantoor. Oudere lezers hier weten nog wel wat een postkantoor is. Elk postkantoor had een balie met loketten. Elk loket had een eigen functie. Stond je met je draagtas vol met papieren over de auto en de verzekering een uur in de rij bleek je voor het verkeerde loket te staan wachten. Kon je overnieuw beginnen. Was je eindelijk aan de beurt zag je gewoon diezelfde postbode  van dat eerste loket tegenover je. Die was dan gewoon even van stoel gewisseld. Kafka? Nee hoor, zelf meegemaakt. Ik weet nog dat er in de krant  stond dat je in het vervolg bij elk loket voor alle postkantoorzaken terecht kon. Dat was toen een hele vooruitgang en dat ging gepaard met een hoop gemopper van de postkantoormedewerkers want wat bleef er over van hun rechten? En wat zou dat doen met de werkdruk? Om maar niet te spreken van de loonschalen? Overigens is het er alleen maar slechter op geworden. Nu gaat alles digitaal en als het mis gaat ligt het aan de computer, aan de programmeur, aan de systeembeheerder of aan jezelf. Het ligt nooit aan de medewerker die de computer bediend. Dat is het leuke van automatiseren; je kunt er gewoon met de pet naar blijven gooien zoals je gewend bent maar nu geef je de computer de schuld. Zalig toch.

Afijn, kenteken overschrijven. De koper vertelde me per Messenger dat dat ook digitaal kon. Op zondag nog wel. Nu heb ik een haat/liefde verhouding met Messenger. Is Facebook eigenlijk al alleen geschikt voor flauwe kul, nepnieuws en schelden op mensen die je toch nooit tegenkomt, nu hangt daar een berichtenservice aan vast wat Messenger heet. Vol met onbegrijpelijke functies,  en wat het ergste is van allemaal: emoticons. Ik kan niet eens anoniem een bericht lezen of het ding braakt meteen een compleet a4-tje aan gele gezichtjes en andere debiele tekentjes uit die je niet weg kan halen zodat iedereen meteen weet dat je het wel hebt gelezen, ontkennen is zinloos, en wat je er van vond zonder een woord gezegd te hebben. Wat een irritant zinloos ADHD medium. Maar omdat op je Facebookpagina staat dat er een bericht voor je is ook al heb je Messenger niet geïnstalleerd ben je dus wel haast verplicht om er aan mee te doen. 

Nou ja, digitaal dus. Met in mijn gedachten een tas vol papierwerk ontdekte ik dat er een DigiD-app bestaat. Dat is handig want nu is het voor de Chinezen en de Russen veel gemakkelijker om je medisch dossier in te zien. Met de DigiD-app geïnstalleerd kan je telefoon (minimaal Android 6) jouw ID-kaart lezen en verifiëren of je het wel zelf bent. Is dat een soort extra service aan de Chinezen en de Russen? Om onnodig bloedvergieten onder spionnen te voorkomen? Zou het niet veel handiger zijn om alle persoonsgebonden gevoelige informatie op een papiertje af te drukken en dat gewoon met de post naar Peking of Moskou te sturen? Dan is het maar vast klaar en hebben we dit digitale gezeik niet. Eigenlijk hoef je alleen maar de telefoon en het rijbewijs van de minister-president te jatten en je kan met de DigiD-app een derde wereldoorlog ontketenen. Geen gezeik met privacy en zo, eventjes inloggen (wachtwoord MarkVVD) op de website van de Navo en bam! Het leger er op af. Klaar.

Voor de zekerheid toch maar even verder lezen hoe dat zit met overschrijven zonder wachtloket. Omdat het RDW toch gewoon een overheidsinstantie is moet het natuurlijk wel gepaard gaan met een hoop Kafkaiaans getrut maar dat gaat ook digitaal tegenwoordig. Tilde vroeger de postbode zich een breuk aan brieven met boodschappen die gemakkelijk op een half kantje hadden gekund, nu krijg je een hele gigabite aan emails van de RDW. Nou ja, ze doen hun best. Natuurlijk zit er een forse adder onder het door de stikstof uit de kluiten gewassen bio-diverse gras. Er bestaat ook nog zoiets als een tenaamstellingscode. Dat is om het de Chinezen en Russen toch nog moeilijk te maken. De code bestaat uit twee delen. Het ene deel krijg je als je de Ferrari koopt en het ander sturen ze per post op. Of zoiets. Die twee delen dien je dan op een formulier te schrijven, in rood of blauw maakt niet uit, en dat papier dien je goed te bewaren. En daar gaat het mis want het bewaren van belangrijke papiertjes op geheime plekjes is door de digit-storm die over de wereld raast wat in onbruik geraakt. Dus nu zit ik al een paar uur te bedenken of ik ook zo’n papiertje heb wat ik goed had moeten bewaren en indien ja, waar mijn geheime plekje dan zou kunnen zijn. Ik weet best veel geheime plekjes bij andere mensen maar mijn eigen? Ho maar. Ik denk dat ik maar weer een Huawei koop, dan heb ik een hotline met Peking en daar kunnen ze me precies vertellen in welk laatje van welk kastje dat verdomde tenaamstellingsbriefje ligt.