Leeftijdsgrens

Ze keek flink beteuterd toen ik zei dat ze wel haast 38 moest zijn en met diepe verontwaardiging in haar stem meldde ze dat ze nog maar 36 is. Ok, dat had wel wat diplomatieker gekund geef ik toe maar ze gaf zelf het voorschot. Niet zonder trots vertelde ze namelijk dat ze vier kinderen heeft waarvan de oudste 19 jaar is. En dat voor een jonge vrouw wier verschijning moeiteloos de meest elementaire mannelijke reflexen te weeg brengt. Tot mijn niet aflatende grote vreugde verkeer ik in de gelukkige omstandigheid dat ik weliswaar onderweg honger kan krijgen maar altijd thuis kan komen eten.

Vernuftig hoe Moeder Natuur een loopje neemt met de mannelijke oerdriften. De bandbreedte tussen te jong en te oud schuift ze stiekem telkens wat op richting de laatste. Op die manier past ze de instelling van ons kans-op-succes-beoordelingssysteem aan op de redelijkerwijs nog te behalen veroveringen. Zo had Moeder Natuur deze dame reeds ingedeeld in de categorie ‘buiten bereik’ en de opmerking dat ze een zoon van 19 heeft bracht instinct en ratio tamelijk in onbalans. Vandaar mijn nogal kordate constatering van haar vermoedelijke leeftijd.

Verder was het kennelijk van belang om te weten dat de vierde van haar niet had gehoeven. Maar ze kreeg een nieuwe relatie en ja, dan wil je toch samen een kindje, toch? Zo babbelde ze ongegeneerd verder en ik moest moeite doen om uit de intimiteit te geraken richting neutraal terrein. Zodoende zijn nadere details omtrent  zowel coitus als partus van alle vier de kinderen me gelukkig bespaard gebleven.

De jonge man in haar gezelschap had alle uiterlijke kenmerken van een 19 jarige. Gymschoenen, korte mouwen in de winter, coup modelletje ragebol en hij hield zich slungelig zwijgzaam afzijdig. In een poging de situatie te redden complimenteerde ik de knaap met zijn jonge moeder. Alweer fout. De moeder van de jongen is 53. Hij was daar met zijn vriendin. Er was een grens bereikt. De hoogste tijd om door te lopen.