Uit de tijd dat ik zelf meezong in een koor herinner ik me
de volgende wijze woorden van onze dirigent. “Als er iets mis gaat, trek een
stalen gezicht en zing gewoon door. Tien tegen een dat het publiek het niet
merkt.” Zo kon het gebeuren dat zomaar midden in een nummer de bandleden elkaar
verschrikt aankeken en in lachen uitbarstten. Kennelijk was er een van de
honderden noten een halve toon te hoog of te laag geweest. Het zou niemand zijn
opgevallen als de band het niet zelf zou hebben laten merken. Maar het
verschafte het optreden wel de broodnodige ongedwongen, gemoedelijke sfeer. Ja,
het is januari en dus weer de hoogste tijd om ons naar Full House te begeven
waar Hollywood Horseshit ons meenam op een trip down memory lane. Dat lukte ze
weer wonderwel.
Uit het optreden van vorig jaar weet ik nog dat memory lane
geplaveid was met een bonte verzameling oude bekenden van voor smartphone,
Facebook en LinkedIn. Dit jaar was dat een stuk minder. Gaandeweg liep de zaal
vol met mensen van na 1990. De dienstdoende discjockey was van dezelfde
generatie en dus was zijn volkomen gebrek aan muzikaal historisch besef de man
niet aan te rekenen. Zonder enige compassie met het HHS publiek draaide hij de
versterker tot maximaal open en met verve verblijdde de enthousiaste schreeuwlelijk
ons in de pauzes met een hart- en oorverscheurende kakofonie van lawaai. Geen
wonder dat vuurwerk elk jaar harder moet knallen. Wij hebben de laatste set van
HHS niet afgewacht, hoezeer het ons ook spijt. De pauze was domweg niet meer om
uit te houden.
Een stel uit dezelfde prehistorie als wij doet met de moed
der wanhoop een poging om in de pauze een gesprek op gang te houden. Om beurten
brengen ze hun mond naar het oor van de ander en brullen er een korte boodschap
in. Aan de gezichten is af te lezen dat het genereren van het juiste volume de
uiterste inspanning vergt. En dan nog zie je aan de grimas van de ander dat de
boodschap niet over komt. Op enig moment zie ik dat de man zijn longen vol
zuigt voor een laatste ultieme poging. Zijn gezicht is vertrokken van pijn en frustratie.
Hij brengt zijn mond tegen haar oor in stelling en juist op dat moment valt er
een ongeveer een seconde durende stilte. Allemaal kunnen wij verstaan hoe de
boodschap luidt: “VERDOMDE TERINGHERRIE !!!!”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten