Zangvogelvereniging “De Kanarie”

 “Als je zoiets meemaakt dan leer je wel relativeren..........."

Misstanden binnen de zangvogelsport. Eigenhandig opererende bestuursleden. Ontevreden leden. Kan dit zo doorgaan? Geniet het bestuur nog wel het vertrouwen van de leden? Onze verslaggever deed een diepgaand onderzoek. Enkele leden durfden het aan om tegenover onze verslaggever een boekje open te doen. De namen van de geïnterviewde leden zijn gefingeerd.

Sipke begint: “Het is nu zo’n twee maanden geleden. Ik had een koffiemok van Teurlings. Teurlings is het merk kanarievoer wat binnen onze vereniging veel gebruikt wordt. Het is een van de topmerken. Ikzelf neem altijd type ‘Kanarie postuur en kleur’, bevalt me gewoon het beste. Op een avond stond ik bij mijn vogelkooien toen het oor van de mok plotseling afbrak en de mok op de grond uiteen spatte. Die mok had ik gekregen van een vertegenwoordiger die toevallig in de dierenwinkel was toen ik daar kwam voor mijn nieuwe voorraad ‘postuur en kleur’. Iedereen weet dat zo’n vertegenwoordiger niet zomaar iemand is. Hij is wél van Teurlings! Ik had tegen niemand verteld dat ik zo’n mok had. Je wilt niet overal maar mee te koop lopen. Dat de mede clubleden dus niets wisten van mijn grote verlies kan ik ze dus niet kwalijk nemen. Maar van het bestuur had ik toch wat meer betrokkenheid verwacht.”

Sopke: “Ja, het bestuur heeft geen oog voor het wel en wee van de leden. Ook al vertellen we ze niks, iets meer medeleven mag je toch wel verwachten. Na jaren van lidmaatschap doet zoiets zeer.”

Dit is maar een voorbeeld van de vele misstanden. Naar verluid laat het bestuur op allerlei gebied steken vallen. Doelstelling van de club is altijd geweest: gezelligheid voor iedereen. En leren van de ervaringen van anderen. ‘De Kanarie’ bestaat nu uit ongeveer 20 leden. Dat zijn er wel eens veel meer geweest. In de hoogtijdagen van de zangvogelsport zat men al gauw op zo’n 23 leden. Het ledenaantal krimpt en het wordt voor komend jaar moeilijk om de huur van de clubruimte bijeen te sprokkelen.

Sipke: “Het bestuur doet niks! Laatst zei mijn vrouw nog tegen mij, waar heb je zo’n bestuur dan voor!”

Sopke: “Al jaren roepen wij tegen onze bestuursleden dat ze niet functioneren. We horen maar niks van ze. Je zou toch elke maand een update verwachten van de acties die het bestuur onderneemt om het ons gemakkelijk en naar de zin te maken. Neem nou het ledenaantal. Er moeten nodig nieuwe leden bij maar het bestuur doet niks. Laatst kwam er iemand op onze jaarlijkse vogelshow en die vond het allemaal zo mooi dat hij er ook over dacht om met kanaries te beginnen. Ik kende die vent en ik mocht hem niet. Dat heb ik hem ook verteld! Ik zei tegen het bestuur dat als die klootzak erbij komt ben ik weg! Dus die vent wordt geen lid. Terwijl we zo hard nieuwe leden nodig hebben. Dat begrijp ik niet. Dan denk ik: bestuur, waar blijf je nou. Doe iets.

Sipke: “Nu is de bom dan eindelijk gebarsten! Het bestuur treed af. Op de eerstvolgende ledenvergadering staan we er alleen voor. Iedereen weet dat wij totaal ongeschikt zijn om bestuurslid te worden. En we hebben geen tijd, ik heb de tuin nog en ik zit nog met de maandelijkse biljartavond. Zo’n secretaris bijvoorbeeld, die heeft nog een volledige baan, die kan dat er makkelijk bij doen. Wij moeten maar rondkomen van ons pensioentje. Van het bestuur hoor je maar niks hierover!”

Sopke: “Al zolang als dit bestuur er zit horen we dat we best mee mogen denken. Worden we gevraagd hand en spandiensten te verlenen bij het opbouwen van onze jaarlijkse vogelshow. Dat ze zich zorgen maken over de huur en de financiële situatie van de club. Ze gaan zelfs zo ver dat wij als leden best zelf ook initiatieven en ideeën naar voren mogen brengen om de club gezond te houden. Nou vraag ik je, dan heb je toch niks aan zo’n bestuur? Ik zit nog met de kaartclub en op dinsdag doe ik altijd boodschappen met de vrouw! En dan laten ze je zo in de steek. Wij treden af zeggen ze dan. Wij doen het toch nooit goed dus kies maar een ander bestuur, zeiden ze. Hoe durven ze ons zo in de steek te laten. Mijn vader is negentig jaar geworden, dan ga je toch anders denken. Kinderachtig.

Sikpe: “Als je zoiets meemaakt dan leer je wel relativeren. Slapeloze nachten heb ik er van gehad. En dan zie je op de televisie dat gedoe met die MH17 en nu weer met die Charlie Hebdo, dan denk ik man, man, ze moesten eens weten. Het was wél mijn Teurlings mok!”

Sopke: “Triest.”

Sipke: “Ja….”

Het bestuur was niet bereikbaar voor commentaar.