Een brief van Jezus

Het gebeurde in de vakantie. Wij waren nog niet terug van onze reis naar Zuid-Limburg en de Ardennen. Juist toen kwam hij. De brief. Een handgeschreven enveloppe met sierlijke letters aan elkaar geschreven. Helaas wel een verbetering in de postcode en de straatnaam was verkeerd gespeld. Viaductstraat is met een c en niet met een k. Alleen de achternaam was vermeld.

Het was een brief van Jezus. Hij schrijft dat hij van me houdt en me graag wil helpen en mijn vriend wil zijn. Hij vind het jammer dat ik geen oog voor hem en zijn vader heb. Zijn vader houdt namelijk ook van mij en wil mij ook helpen, schrijft Jezus. Als ik desondanks toch met hem wil praten hoef ik hem maar te roepen. De inhoud van een heel kantje A4 in 4 zinnen. Er wordt geen voorkeur uitgesproken voor één bepaalde variant van een van de vele aardse afgezanten van Jezus en zijn vader. Zijn vader is trouwens een rare. Want 570 jaar na de geboorte van zijn zoon Jezus maakt hij een zekere Mohammed ook wijs dat hij de enige ware profeet is. En de joden, nota bene de oudste van de drie Abrahamistische religies, zitten nou nog steeds op de ware Jacob te wachten. Die hebben nog geen profeet gehad die ze acceptabel genoeg vonden. Dat is raar toch. Een God die er drie grote religies op na houdt. Overigens zijn er sinds mensenheugenis ongeveer 4000 goden in omloop geweest. En er zijn naast Jezus’ vader nu nóg steeds een heel regiment andere goden in omloop. Arme Jezus, die denkt dat zijn vader de enige is.

Jezus schrijft achtereenvolgens dat hij de zonsondergang en een koel briesje veroorzaakte, dat hij de maan op mijn gezicht liet schijnen, dat het zijn tranen regende omdat ik niet reageerde, dat hij de blauwe hemel en het gras, de bloemen, de bergbeek en de vogels in stelling bracht om zichzelf aan mij te tonen. Als ik dat zo lees is Jezus een ander woord voor Moeder Natuur. Of voor Harry Potter maar zo ver wilde ik dit keer niet gaan. Maar waarom zou ik de natuur Jezus willen noemen? Daar heeft toch niemand wat aan?

Jezus schrijft ook nog dat hij mij kan zien en, last but not least, dat hij zich niet wil opdringen. En dan komt hij met zo’n brief? Een kopie van een stuk tekst wat ooit is geprint op een matrixprinter? Matrixprinters worden al dertig jaar niet meer gebruikt. Het is een oude techniek waarbij de karakters worden opgebouwd uit losse kleine puntjes. Ze konden maar 1 kleur. Je kon kiezen uit de kwaliteiten ‘snel’ , ‘normaal’ en ‘typemachinekwaliteit’. Bij de moderne elektronicawinkels weet niemand meer wat  een matrixprinter is en als je vraagt naar afdrukken in typemachinekwaliteit klapperen ze helemaal met de oren. Voor iemand die graag de vriend wil zijn van alle mensen, houdt hij er een belabberde marketingstrategie op na. Dat gaat niet werken zo.

Ik neem aan dat de afzender niet gelooft dat ik werkelijk denk dat de brief echt van de imaginaire Jezus, poststempel Zwolle, komt. Het is ongetwijfeld zijn bedoeling me te overtuigen dat een bekering tot het christendom, het aanvaarden van Jezus als mijn heiland, goed voor me is. Maar daar heeft hij het al mis. Ik weet wie Jezus is en uit welke mythologie hij komt. De context is me genoegzaam bekend. Vergelijk het maar met Sinterklaas. Hoe groot is de kans dat iemand, nadat hem de ogen geopend werden, later op aandringen van een ander opnieuw in Sinterklaas gaat geloven? Nou, precies. Sterker nog, het aandringen zal als hinderlijk ervaren worden. Zo voelt deze brief voor mij. Onnozel en respectloos. Onnozel lijkt me duidelijk, respectloos omdat dit soort types kennelijk niet kunnen aanvaarden dat er mensen zijn die niet geloven wat zij geloven. Ik ben atheïst en kom daar volmondig voor uit. Net zoals mensen volmondig voor hun geloof uitkomen. Mag allemaal. Maar ik zal niemand persoonlijk aanspreken op zijn of haar overtuiging. Ieder zijn meug, vrijheid blijheid. Ik stuur gelovigen toch ook geen brief waarin ik oproep om te stoppen met geloven? Nou dan. “Wat gij niet wil dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet”, zei Jezus vroeger altijd. Onthoudt dat nou toch eens.