Water schrappen

U gaat op 18 maart aanstaande stemmen. Er is u namelijk door eminente, tot op het bot integere oud-politici verteld dat stemmen een groot voorrecht is. Nou, en als zo’n gewichtig man u streng door de beeldbuis aankijkt en u wijst op uw morele plicht, dan gaat u wel.

U gaat stemmen voor de provinciale staten en voor de waterschappen. Ik kan me enigszins voorstellen dat iemand zou willen stemmen bij provinciale statenverkiezingen, zelfs kan ik me voorstellen dat iemand de gemeenteraad relevant vindt. Maar stemmen voor de waterschappen? Daar kan ik me nou helemaal niks bij voorstellen. Stel je voor dat de slootkanten worden gemaaid door de ChristenUnie in plaats van door GroenLinks. Lekker belangrijk. En als de Ruiten A per ongeluk eens buiten zijn oevers treedt kunnen we de verantwoordelijke bestuurders lekker electoraal straffen bij de volgende verkiezingen. Dat zal ze leren.

De boeren moeten niet te veel en niet te weinig water op het land, de natuur moet ruimte hebben en het regenwater moet snel genoeg weg kunnen. En de slootkanten moeten worden gemaaid en de ratten moeten worden gevangen. Volgens mij is dat meer iets voor een handvol ambtenaren op het gemeentehuis dan voor een gekozen bestuur. Maar daar denk ik natuurlijk veel te makkelijk over want de kosten voor het in stand houden van een onnodige bestuurslaag lopen in de vele miljoenen en dus moet het wel heel belangrijk zijn. En een weggestuurde wethouder of gedeputeerde moet natuurlijk ook weer ergens aan het overheidsinfuus.

Ik zag onlangs op RTV-Noord een spotje van de ChristenUnie over de waterschapverkiezing. De goede man, neem ik gemakshalve even aan, wilde de christelijke waarden terug in het waterschapbeheer. Helaas zei hij er niet bij wat hij daar mee bedoelde. Omdat ik lijd aan plastisch-realistisch materialisme dacht ik meteen aan praktische dingen: een stiltecentrum op de werkplaats of kapelletjes op het platte land, net als in Duitsland. Ik noem maar wat. Maar als ik wat verder doordenk kom ik op heel andere gedachten. De voordelen op economisch gebied zijn gigantisch! Stel je voor: je kunt in een natte periode voor een akker gaan staan en door je armen te spreiden en heel diep je wenkbrauwen te fronsen, net als in de film, kun je het water laten wijken en kan de boer met gezwinde spoed het land op gelijk een onderdrukt volk op de vlucht voor een farao. En terwijl de schaatsen nog dik in ’t vet in zomerslaap zijn, loopt de schouwer doodleuk over het water naar de overkant. Op de jaarlijkse barbecue voor het personeel heb je genoeg aan drie broden en vijf vissen. Of andersom, dat kan ik nooit onthouden. En we drinken wijn uit eigen sloot.

Nooit gedacht dat ik nog eens voordelen zou gaan zien in christelijke waarden. En dat allemaal dankzij de waterschapverkiezingen.