Mijn boormachine, de onvolprezen SBE 500R, is de eerste en
enige klopboormachine die ik kocht en hij doet het nog steeds. Je eerste
boormachine, dat was wat. Behalve levenspartner, Fiat 850 en je eerste woning
is het bezit van een eigen klopboormachine een van de voorwaarden waar het
ontwikkelen en uitbouwen van je leven op gebaseerd is. Ik ken gezinnen die het
aanvankelijk heel gezellig hadden samen maar die dan later toch onverwacht
uiteenvielen. Nadat de tranen waren gedroogd kwam het hoge woord er uit. “Had
ik nou toch ook maar een eigen klopboormachine gehad……”. Tja, zo gaan die
dingen. Mijn trouwe AEG stamt uit de tijd van de tweede oliecrisis, van
glasnost en perestrojka, de komst van kabeltelevisie, fax en autotelefoon.
Michael Jackson, Prince en Madonna. Oranje wint het EK tegen de Sovjet-Unie met
0-2.
Gisteren was het dan eindelijk zo ver. Ik wilde enkele ruwe
planken te lijf zodat ze van splinterkanon zouden veranderen in lieflijk
perzikhuidje. De boorkop werd van de SBE 500R gehaald en de klem van de SS 707
werd losgedraaid. Na lange eenzame jaren kwam het eindelijk tot de
langverwachte technologische coïtus. De stekker werd behoedzaam, met gevoel
voor dramatiek, in het stopcontact gestoken. Een laatste veiligheidscheck. Dan
gebeurt het. De SBE 500R draait zoals ik dat van hem verwacht. De SS 707 staat
stil. Er volgt een moment van vertwijfeld duwen, draaien en trekken. Niets. De
SS 707 Schwing Schleifer swingt niet. De coitus wordt ruw beëindigd en de beide
geslachtsdelen worden aan een onderzoek onderworpen. De SBE 500R gaat er niet
ver genoeg in. Is ‘hij’ te kort of is ‘zij’ te diep? Nee, het is het
leeftijdsverschil. De SS 707 is gewoon te oud voor een vruchtbare samenwerking
met de SBE 500R.
ABBA en Michael Jackson. Nee, dat gaat niet samen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten