Het schrijven van verhaaltjes die zijn gebaseerd op een waar
gebeurde anekdote doe ik al heel lang. Op mijn harde schijf vond ik enkele
stukjes die ik in 1996 schreef voor een reclameblaadje wat werd uitgegeven door
de bakkerij De Mikke waar ik toen marktkoopman was.
Vandaag het vierde en laatste deel: De
Deftige dame…….
De Deftige
Dame.
Ergens in een
mooi en vredig Drents dorp is op de brink onder de eeuwenoude bomen één middag
in de week markt. Natuurlijk mag een kraam van De Mikke daar niet ontbreken.
Albert is de gelukkige franchiser die daar wekelijks in alle rust zijn koopwaar
aan de man brengt. Met een zekere regelmaat verschijnt er een Deftige Mevrouw
aan de kraam. Altijd zeer correct gekleed. Altijd vriendelijk en beleefd en
nooit een onvertogen woord. Mevrouw heeft zeker smaak! Telkens belieft zij
gaarne een Waldcornbrood, een Zesgranenbrood en een Zonnevolkorenbrood. Eén
soort een keer net op? "Geen probleem hoor, geeft u dan maar een brood wat
u nog wel heeft, als het maar volkoren is!".
Albert is
zeer op de Deftige Dame gesteld. Hij is er trots op dat dat zo'n vrouw, die
toch vast en zeker niet de eerste de beste is, bij hem aan de kraam komt om in
haar verfijnde behoefte te voorzien. Hij stelt zich voor hoe deze vrouw des
morgens aan de feestelijk gedekte ontbijttafel van haar hooggeplaatste
echtgenoot complimenten krijgt over het Voortreffelijke Brood. Van De Mikke!
Van Albert!
Op een kwade
dag verschijnt weer de rijzige gestalte van de Deftige Dame bij Albert aan de
kraam. Na de immer zeer hartelijke doch beleefde begroeting grijpt Albert met
een wederzijdse blik van verstandhouding het Brood om het te gaan snijden.
"Even de voorraad weer aanvullen, mevrouw?" informeert Albert
vriendelijk doch beleefd.
"Ja,
onze hond is er zó gek op, hij wil alleen maar dit brood door zijn
blikvoer!"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten