Op de vloer ligt donkergrijs kamerbreed tapijt. De klassieke meubelen zijn van het type donker eiken. Een tweezits, een driezits en een fauteuil, bekleed met grijsblauw velours met ingeschoren bladerenmotief. Verder is een salontafel, een wandmeubel, een set bijzettafeltjes, een lage televisiekast en een lectuurbak aanwezig. Er is naast het statige meubilair geen ruimte meer voor een full size keukentafel. Er is gekozen voor een kleine vierkante eettafel met een wollen smyrna tafelkleed. Er staan 4 stoelen omheen waarvan er twee zonder grote meubelverplaatsingen te bereiken zijn. De andere twee staan klem tegen aanrecht en wandmeubel. Het meubilair verkeert in onberispelijke staat. Verder is er schaars omgesprongen met woonaccessoires. Het is opvallend netjes in het kleine appartement. Er ligt niets wat er niet hoort te liggen, geen krant of post, geen naaiwerkje of puzzelboekje, niets verraadt de bezigheden waarmee mevrouw haar dagen vult. Het grootste deel van de wanden wordt in beslag genomen door het wandmeubel, het aanrecht, een grote glazen erker en deuren naar de slaapkamer en hal. De ruimte die overblijft is nauwelijks voldoende om de ingelijste foto’s van de indrukwekkende kinderschaar te omvatten die zeker drie generaties beslaat. In een nis in het wandmeubel staat een foto van haar echtgenoot zaliger, met een elektrisch kaarsje ervoor. In een verloren hoekje hangen nog enkele foto’s uit een reeds lang vervlogen zwart-wit tijdperk. Het koffiezetapparaat staat aan, de Engelse kopjes-met-schoteltje staan op tafel, er staan extra schoteltjes met plakken koek. Niemand verlaat haar koninkrijk zonder koffie te hebben gedronken aan de kleine vierkante tafel. Vanuit mijn positie heb ik het zicht op een klein messing kruisbeeld boven de deur. Een verdorde palmtak steekt er nog achter. Alsof we Pasen net achter de rug hebben.
Omdat het er brandschoon is en het fornuis is bedekt met een geborduurd linnen kleedje vermoed ik dat mevrouw warm eet in de eetzaal. Dat is slechts ten dele waar. Ze houdt er van om af en toe nog zelf te koken. Mevrouw is trots op haar culinaire kwaliteiten. Op nieuwjaarsdag bijvoorbeeld, komen er meer dan 30 klein- en achterkleinkinderen op bezoek. Zij heeft dan een stevig gevulde groentesoep klaar staan en een indrukwekkende hoeveelheid stamppot. Om 11 uur komen de eersten en om 4 uur is de zaak weer aan kant. Het is het evenement van het jaar. Oma’s stamppot is geliefd en beroemd. Zelfs de verpleging rept er over. Steevast heeft mevrouw een paar lepels stamppot klaar staan voor de verzorgers van dienst.
Nu, in oktober, beginnen de kleinkinderen alweer te vragen of het dit jaar toch wel weer doorgaat, op nieuwjaarsdag. Stamppot eten bij oma. De vragen bereiken mevrouw per telefoon of via het personeel. Over een paar weken, zo rond Sinterklaas en tegen Kerst, wordt het weer druk in oma’s appartement. De chocoladeletters worden dan in ontvangst genomen en oma wordt uitgebreid bejubelt. Dan zullen ze ook de palmtak wel weer weghalen en vervangen door een rode papieren opvouwbare kerstklok en een dennentak. Als de naalden daarvan vallen op het onberispelijke donkergrijze kamerbrede tapijt zal de verzorgster ze opzuigen en uiteindelijk de kerstversiering weghalen. Met Pasen komen de kleinkinderen weer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten